Interview SK Exteriors in PZC glossy magazine Geniet!

Lifestory Svetlana Kozlovskaya & Tuinarchitectuur Trends
(lente editie op 28 maart 2015)

"Met oma's datsja altijd in het hart"

Het is al snel duidelijk dat een interview met tuinarchitecte Svetlana Kozlovskaya uit Axel niet alleen over haar vakgebied kan gaan. Daarvoor heeft het leven voor haar een te kronkelig pad aangelegd. Inmiddels heeft ze haar plek gevonden in het Land van Axel en verraadt haar tongval alleen dat ze op Zeeuws-Vlaanderen woont en in Gent gestudeerd heeft, niet dat ze in Rusland geboren is, waar ze in de moestuin van oma’s datsja in de buurt van Moskou iedere zomer in de grond wroette en groene vingers kweekte.

Zeeuws-Vlaanderen laat zich deze ochtend in maart van zijn mooie kant zien. Je moet even je best doen om de wonden die het aanleggen van de Sluiskiltunnel het landschap heeft toegebracht, te vergeten, maar daar zie je over een tijdje weinig meer van. De zon vergoedt veel en de luchten die doen denken aan de schilderijen van de Hollandse meesters, geven Axel een spectaculair decor.

Svetlana beaamt dat de late winter een tijd is dat veel mensen aan hun tuin gaan denken. ,,In februari en maart beginnen ze allemaal te bellen. Op zich prima, maar dat betekent helaas niet dat hun tuin in april is omgetoverd tot dat wat ze voor ogen hebben. Ze kunnen beter in oktober bellen, dan is in het voorjaar het hele traject van ontwerpen, tekenen en aanleggen wel voltooid. Maar in oktober begint juist de winterse stilte.’’

In de herfst van 2013 begon Svetlana Kozlovskaya haar eigen bureau: SK Exteriors. Maar er belde niemand. ,,De eerste drie maanden heb ik niets gedaan, doodse stilte. In januari 2014 werd ik ineens gebeld met een opdracht en vanaf dat moment heb ik het steeds drukker gekregen.’’ In de eerste maanden was het even zoeken voor de Axelse. Ze miste iemand om mee te sparren, iemand om haar ideeën aan voor te leggen. Iemand ook om tegengas te geven. Inmiddels zijn die sparringpartners er wel in de persoon van een architect en een interieurarchitecte met wie ze regelmatig samenwerkt.

Het ontwerpen van een tuin is een proces dat van beide partijen tijd vergt. De opdrachtgevers moeten formuleren wat ze willen, de tuinarchitecte begeleidt, stuurt en hakt knopen door. ,,Soms heb je mensen die geen idee hebben wat ze willen, anderen hebben over alles nagedacht. Soms heb je echtparen die beiden wat anders willen. Dan moet je bemiddelen, duidelijk maken dat sommige dingen niet kunnen en dan hopen dat ze toch op één lijn te krijgen zijn. Je moet goed kunnen luisteren.’’ Na die kennismakingsfase volgt het ontwerpen en tekenen en het eventueel aanpassen van het ontwerp. Het aanleggen kan de opdrachtgever zelf doen of uit laten voeren door een vijftal hoveniers waar SK Exteriors mee samenwerkt.

Een goed ontwerp levert volgens Svetlana een tuin op die zowel in de zomer als in de winter interessant is om naar te kijken. De strakke lijnen van bijvoorbeeld hagen zorgen ook in de winter voor tuinbeleving. In de zomer verzachten vaste planten met hun blad die strakke lijnen, waardoor de tuin een heel ander gezicht krijgt. Een tuin die er zomer en winter nagenoeg hetzelfde uitziet is uit den boze, want dodelijk saai.
De tuinbeleving is in de loop van enkele tientallen jaren drastisch veranderd. Was het vroeger een moestuin, tegenwoordig is het een buitenwoonkamer waar we willen verblijven en relaxen. We zetten er een buitenkeuken in, laten een overkapping met kacheltjes plaatsen om tot eind oktober buiten te kunnen zijn (zie elders in deze Geniet!) en schromen niet om een flinke loungeset te kopen. ,,De mensen willen een strakke tuin. Ik heb het gevoel dat ze in hun tuin willen ontsnappen aan hun drukke leven dat door sociale media en smartphones hectischer is geworden dan ooit tevoren. Werk en privé vloeien steeds meer in elkaar over, de tuin is dan de oase die rust biedt. Strakke lijnen helpen daarbij. Bladplanten zijn ook heel erg in, vooral voor in de schaduw heb je prachtige soorten. Verder werk ik graag met siergrassen en bodembedekkers, maar ik vergeet de bloeiende planten niet.’’

Gazons krijgen niet automatisch een plekje in de ontwerpen van Svetlana. ,,Gras vergt zo veel onderhoud en bijna iedereen wil een onderhoudsarme tuin. Daar past dus eigenlijk geen gras in. Aan de andere kant biedt het wel rust in een ontwerp. In een wat grotere tuin kan het prima, maar dan moet het toch op zijn minst een gazon van zeventig vierkante meter zijn. Kleiner werkt niet.’’
Werkend op de grens van België en Zeeuws-Vlaanderen ziet Svetlana wel degelijk verschillen, maar ze kan er nog niet precies de vinger op leggen waarin Nederlanders van Belgen verschillen. ,,Ik wil wel graag die grens openbreken. Ik heb nu nog vooral klanten op Zeeuws-Vlaanderen, maar zou heel graag in België voet aan de grond krijgen. Ik ben voor een deel aan de Hogeschool in Gent opgeleid, heb stage gelopen bij een Vlaamse tuinarchitect en heb er, voor ik SK Exteriors oprichtte, twee dagen per week gewerkt.’’

Svetlana’s opleiding is een mooie afspiegeling van haar leven van de afgelopen tien jaar. Ze begon aan haar studie in Moskou, kwam in Goes aan het Groen College terecht en rondde haar opleiding in Gent af en leerde in de tussentijd vlekkeloos Nederlands spreken en schrijven.

Tien jaar geleden, ze was toen zeventien, bracht de liefde haar moeder naar Nederland. Veertien jaar eerder al waren Svetlana’s ouders gescheiden en contact met haar vader had ze niet. ,,Ik voelde me nog te jong om alleen in Moskou achter te blijven, dus ben ik mijn moeder gevolgd. Ik verhuisde van Moskou naar Sas van Gent’’, zegt ze met een veelbetekende glimlach. ,,Ik had ruis in mijn oren van de oorverdovende stilte in Sas van Gent, ik miste de stad enorm. Het openbaar vervoer was een ramp. In Moskou ging je bij de halte staan en vijf minuten later zat je in een bus. In Sas van Gent duurde dat veel langer natuurlijk. Ik had dan ook na twintig lessen mijn rijbewijs, zo graag wilde ik dat halen.’’

Ze voelde zich te jong om in Moskou te blijven, maar achteraf concludeert ze dat bij emigratie de rollen tussen moeder en dochter omgedraaid worden. ,,Je wordt de ouder van je moeder. Ik kreeg een eigen mening, ik leerde de taal veel sneller dan zij en dus was zij van mij afhankelijk. Dat was een hele verantwoordelijkheid en dat is geen gezonde situatie. Ik was dan ook snel het huis uit om op mezelf te gaan wonen.’’ Het contact met haar vader is inmiddels hersteld en bezegeld met een bezoek aan hem in Rusland.

Moskou liet haar echter nog niet met rust. Ze rondde haar opleiding in Gent in 2012 af en solliciteerde meteen bij een bureau in Moskou. Terug in Zeeland hoorde ze dat ze was aangenomen. Toch besloot ze de baan niet te nemen, ze besefte op dat moment dat ze was geworteld in Zeeuws-Vlaamse grond.
Het zal wel geen toeval zijn geweest dat toen Svetlana besloot niet naar Moskou terug te gaan, Moskou besloot om naar haar toe te komen. ,,Die baan werd gegund aan een vriendin van mij en inmiddels werk ik met haar en dat bureau samen aan een project in de buurt van Parijs, waar rijke Russen een château hebben gekocht. Axel is tenslotte een stuk dichter bij Parijs dan Moskou en ik spreek Frans en uiteraard Russisch.’’

Svetlana heeft haar emigratie naar Zeeuws-Vlaanderen voor haar gevoel pas een jaar of twee geleden succesvol afgerond. Ze is in Axel op haar plek. Integreren is werken aan jezelf, zegt ze en dat heeft ze gedaan. Ze heeft evenwicht gevonden tussen moederland en tweede vaderland. Onlangs heeft ze bij Axel een moestuin gehuurd. Ze zal er in de grond wroeten zoals ze dat al van jongs af aan gewend was. Oma’s datsja laat haar niet los.